Jeżeli chcemy zapisać grafikę z jak najlepszą jakością obrazu, to dobrym rozwiązaniem będzie format TIFF (ang. Tagged Image File Format). Jest to bezstratny format zapisu grafiki rastrowej. Jego początki sięgają roku 1986, kiedy to Aldus Corporation opracowywał nowy format graficzny na potrzeby druku postscriptowego. Przy pracach brał również udział Microsoft oraz Hewlett-Packard. Rozszerzeniem pliku tego formatu jest ".tif" lub ".tiff".

Niekwestionowaną zaletą tego formatu jest jego zdolność do zapisu warstw, czy wielu stron w jednym pliku. Mamy możliwość umieszczenia również danych tekstowych. Wszystko to dzięki zastosowaniu "tagów" (elektronicznych "metek") w nagłówku pliku. Tagi określają postać całego pliku, wskazując np. na jego wymiary lub definiują jak rozłożone są informacje o obrazie oraz czy użyto kompresji dla pliku.

Format TIFF pozwala na kilka rodzajów kompresji:
Bez zastosowania kompresji - podobnie jak BMP (bitmapa), obraz nie jest poddany kompresji, przez co zajmuje on znacznie więcej miejsca.
Kompresja bezstratna LZW lub ZIP - pozwala na ograniczenie zajmowanego miejsca przez plik zachowując przy tym początkową jakość obrazu.
Kompresja stratna JPEG - obraz jest kompresowany standardem JPEG, więc mamy już do czynienia ze stratą jakości obrazu, ale plik będzie zajmował znacznie mniej miejsca.

Możemy też przechowywać obrazy w różnych formatach kolorystycznych:
RGB - jeden z modeli przestrzeni barw, opisywanej współrzędnymi RGB. Jego nazwa powstała ze złożenia pierwszych liter angielskich nazw barw: R - red (czerwonej), G - green (zielonej) i B - blue (niebieskiej), z których ten model się składa. Jest to model wynikający z właściwości odbiorczych ludzkiego oka, w którym wrażenie widzenia dowolnej barwy można wywołać przez zmieszanie w ustalonych proporcjach trzech wiązek światła o barwie czerwonej, zielonej i niebieskiej.
CMYK - paleta kolorów powszechnie używana w poligrafii, składają się na nią barwy powstałe przez zmieszanie w odpowiednich proporcjach: cyjanu, magenty, żółci i czerni.
LAB - "L" oznacza jasność (ang. "lightness"), natomiast "A" oraz "B" to składowe koloru.

Kolejną zaletą formatu TIFF jest duża rozpiętość kolorystryczna, czyli ilość bitów na kanał. W przypadku TIFF jest to 16 bitów/kanał. Ilość bitów przekłada się na ilość możliwych kolorów, którą można obliczyć przez podniesienie cyfry 2 do potęgi o wykładniku równym liczbie bitów, więc 16 bitów to już 65 536 kolorów na kanał. Dzięki temu mamy do dyspozycji koło 281 bilionów barw.

Format ten ma obecnie bardzo szerokie zastosowanie i wykorzystywany jest w aplikacjach do obróbki zdjęć (Photoshop, PaintShopPro, GIMP), do zaawansowanego składu tekstu (QuarkXPress, Adobe InDesign), w oprogramowaniu wspomagającym skanowanie i rozpoznawanie tekstu (FineReader, Recognita), czy programach do faksowania (ze względu na możliwość zapisywania dokumentów wielostronicowych), obrazowaniu medycznym i wielu innych.